• Español

Artigos / 01.Abr.2022
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

O sector lácteo, particularmente o galego, está sumido desde hai décadas nun bucle de investimento, subidas de custos, prezos estancados e esquecemento por parte das Administracións, ao que agora debemos sumar a moi preocupante teoría de que é o culpable da destrución ambiental do planeta. Lonxe de poñerme a choromicar e apartando o tan manido costume dos meus compañeiros de profesión de dicir «isto é o que hai», escribo estas reflexións, apoiadas en datos, co único obxectivo de explicar que este bucle, chamado «crise láctea», e o que se aveciña son problemas reais que nos afectan a todos: granxeiros e consumidores.

Artigos / 29.Out.2021
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Neste Samhain, tempo do paranormal, fantasmal e misterioso, propóñovos descifrar o enigma da moeda española de dous euros e, tratando de emular a radiofónica Tertulia de las cuatro C, sacar á luz toda a simboloxía que contén este medio de pago do novo milenio.

Artigos / 14.Out.2021
Un relato de David Casal.

Lucía ten trinta e seis anos. Naceu e vive nun concello non moi lonxe de Lugo, de Santiago e da Mariña. Ten vinte vacas para muxir e as escasas xovencas e secas que pode manter durante o ano.

Artigos / 29.Xul.2021
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

«En esto, descubrieron treinta o cuarenta molinos de viento que hay en aquel campo, y así como don Quijote los vio, dijo a su escudero: La ventura va guiando nuestras cosas mejor de lo que acertáramos a desear; porque ves allí, amigo Sancho Panza, donde se descubren treinta o pocos más desaforados gigantes, con quien pienso hacer batalla y quitarles a todos las vidas, con cuyos despojos comenzaremos a enriquecer, que esta es buena guerra, y es gran servicio de Dios quitar tan mala simiente de sobre la faz de la tierra». —Don Quijote de la Mancha

Reportaxes / 07.Xuñ.2021
Unha reportaxe con Joan Alibés Biosca, presidente da Sociedade Galega de Pastos e Forraxes e gandeiro ovino.

Nos conflitos sociais non hai solucións definitivas. Nunca hai remedio a curto prazo que poña fin á situación. Nin sequera a medio prazo. O que se pode facer é xestionar ese conflito na procura do máximo consenso, aínda que non resolvelo. Iso é o que pasa tamén no caso da convivencia entre gandeiros, lobos e colectivos animalistas. Podemos entrar na espiral de que figura legal se usa para protexer o lobo ou de que tipo de caza se autoriza e cal se prohibe, pero iso só prolonga a discusión ata o infinito, non resolve o problema, e radicaliza as posturas. Por iso, cómpre partir da base de que na sociedade actual, e na que veña, a convivencia será obrigatoria.

Reportaxes / 18.Mai.2021
Unha reportaxe cos veciños de Espiñarcao —Abadín, Lugo—, desesperados polos ataques do lobo.

A convivencia entre lobos e gandeiros é sempre difícil, ás veces conflitiva e en ocasións imposible. Correspóndelles ás Administracións públicas regular esa convivencia de xeito que a presenza do lobo sexa compatible coa actividade gandeira. Esta é a teoría. Pero no concello de Abadín —Lugo— os conceptos de convivencia e regulación foron substituídos polos de anarquía e desentendemento.

Artigos / 12.Mar.2021
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Como gandeiro, a miña primeira reflexión ante esta pregunta é outra: por que debo tomar posición nun dos extremos? Seica teño poder de decisión? Non. O feito de tomar posición influirá na miña vida? Tampouco. Entón por que tanta enquisa en tantas páxinas e tantos medios sobre unha cuestión que, por eterna, se transformou en costume? A miña opinión, como en moitos outros problemas na vida, é que nin todo é negro nin branco, tamén existe o gris, e o meu particular gris é o que vos expoño a continuación.

Artigos / 26.Xan.2021
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Cada día que pasa vemos novas medidas anti-COVID-19, unhas acertadas e outras que sufrimos en silencio. Ante esta segunda onda —para outros a terceira e para algúns mesmo a cuarta—, derivada daquel berro populista de «salvemos o Nadal», volvemos sentir que moitas delas son pura maquillaxe para unha situación descontrolada aplicada polos mesmos que agora —tarde, mal e a rastro— tentan controlala. Segundo «o libro do gobernante», en todo paquete de medidas é imprescindible a procura do chibo expiatorio —se é un, ben, pero se son máis, moito mellor—. Este personaxe é a vítima perfecta, se a poboación o cre. Case un ano despois do comezo desta pandemia en España, os favoritos dos nosos múltiples garantes da lexislación seguen sendo a hostalaría e os mercados alimentarios ao aire libre. Fagamos un esforzo e desmontemos esta caza de bruxas do século xxi.

Artigos / 24.Nov.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Desde que o ser humano é consciente da súa fraxilidade, o medo foi o seu anxo protector: vólvenos prudentes e, en situacións de risco, axúdanos para poder actuar usando o instinto de conservación en todo o seu amplo espectro. Podemos dicir, sen o máis mínimo temor a equivocarnos, que o medo foi unha peza fundamental para a evolución humana no xogo da supervivencia. No entanto, o capitalismo bestial que sufrimos «en silencio» no último século converteu o medo nun mercado libre. E con «libre» non me refiro a que cada un ten o medo que quere —que tamén—, senón a que o medo se transformou nun produto máis deste brutal capitalismo.

Entrevistas / 05.Nov.2020
Unha entrevista a Joan Alibés Biosca, presidente da Sociedade Galega de Pastos e Forraxes.

Joan Alibés Biosca accedeu á presidencia da Sociedade Galega de Pastos e Forraxes —SGPF— pouco antes de decretarse o estado de alarma a causa da COVID-19. As actividades habituais tiveron que deterse, pero o traballo diario dos asociados mesmo se viu incrementado, como sucedeu con toda a agricultura e a gandaría. Entrevistamos a Joan para saber en que estado se atopan e cales son as claves de futuro da materia sobre a que traballa a SGPF: os solos e os seus usos.