• Español

Artigos / 21.Abr.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Nestes tempos de Coroa e virus, e todos os males habidos e por haber, nos que todos —ou polo menos a maioría con cerebro— vemos limitados os nosos contactos sociais, chegado ese momento no que descubrimos que isto non é tan doado como o primeiro día, tentemos poñer o corazón cando miramos ao noso arredor. Urxe o uso de toda a empatía que sexamos capaces de reunir no noso confinamento.

Artigos / 26.Mar.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Un país parado por algo tan pequeno que non se pode ver cun simple microscopio. Dous inimigos invisibles, o virus e o medo, retroaliméntanse. Mentres, os humanos pagamos as consecuencias de ambos os dous. Así vexo a situación actual desde a miña aldea. Pero, como sempre, as imaxes que se ven na televisión ou nas redes son as das cidades. Ninguén se lembra do que acontece no campo —ben, algún si, para fuxir a el por temor ao contaxio—. Eu vouvos contar o que ocorre aquí, aínda que o certo é que, máis alá do estado de alerta, hai pouco que contar. A ausencia de novidades no rural non é unha novidade.

Artigos / 26.Feb.2020
Unha vivencia de Alarico de Roque, gandeiro.

Se pecho os ollos, aínda percibo aquel recendo a touciño derretido na pedra quente na que o meu avó, experto canteiro, facía filloas duns sesenta centímetros de diámetro. Picado polo coiro cun garfo e bañado no aceite da cunca na que repousaba, aquel anaco de porco preparaba a pedra para recibir o amoado, que eu escoitaba estalar nela pola calor feita a base de toros de bidueiro e leña de carballo.

Artigos / 18.Feb.2020
Unha opinión de Luis Parrulo, antropólogo.

Trinta anos de caída ou estancamento dos prezos no sector agrogandeiro desembocaron en protestas masivas por toda España. Tiveron que xuntarse as enormes perdas económicas en toda a actividade do campo para que se faga visible un problema que os afogaba día a día, mes a mes e ano a ano. Luis Parrulo, antropólogo da Universidade de Uppsala, ironiza sobre os artífices ocultos desta situación: xente que vive do campo, pero sen dobrar o lombo. Demasiado listos como para traballar e demasiado pobres como para ver en que acabarán as súas accións.

Artigos / 06.Feb.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Durante os últimos días puidemos ler en moitos titulares que «a Xunta retrocede e reabre o paridoiro de Verín —Ourense—». Analicemos estas palabras e miremos o transcurso dos acontecementos con ollo clínico, nunca mellor dito.

Artigos / 04.Feb.2020
Unha vivencia de Alarico de Roque, gandeiro.

A primeira vez que a sentín cerca, todo o pelo do meu corpo se erizou como pugas de porco espiño. Os meus sentidos agudizáronse e comecei a ouvir, máis e mellor, o vento do nordeste. Unha suave brisa que me murmuraba o son da maleza que ela pisaba, e que traía consigo un leve e irrecoñecible olor que impregnaba as miñas fosas nasais. Percorrín a estaca de madeira coas miñas maos e sentín cada fenda como se fose o Gran Canón do Colorado. MEDO. O descoñecido puxérame en alerta, espertando o meu máis profundo instinto animal.

Entrevistas / 29.Xan.2020
Unha entrevista a José Agüera Menéndez e José Manuel Fernández Rodríguez, socios do Centro Veterinario Tineo (Tinéu, Asturias).

José Agüera e José Manuel Fernández exercen a profesión veterinaria desde hai máis de trinta e cinco anos. Un traballo que inicialmente realizaron en solitario —durante cinco anos o primeiro e dez o segundo—, ata que se coñeceron e creron que o asociacionismo era a oportunidade de mellorar as súas condicións laborais e, en consecuencia, a súa calidade de vida. Unha acertada decisión que dura xa vinte e sete anos, e á que máis tarde se sumou o seu actual socio —Alberto—, con quen constituíron a sociedade limitada Centro Veterinario Tineo — Tinéu, Asturias—.

Entrevistas / 10.Out.2019
Unha entrevista a Oliver Laxe, cineasta.

Sen dúbida, para nós Oliver Laxe —París, 1982— é o cineasta galego do momento —e posiblemente do futuro—. O pasado mes de maio ocupou as páxinas dos medios de todo o país coa súa terceira longametraxe, O que arde, ao ser dobremente galardoada no 72.º Festival Internacional de Cine de Cannes co Premio do Xurado e o Premio á Mellor Creación Sonora da sección Un Certain Regard —Unha Certa Mirada—, sendo ademais a primeira en lingua galega proxectada no festival francés.