• Español

Artigos / 28.Dec.2020
Un relato de Alarico de Roque, gandeiro.

O novo coronavirus chegou a Europa en xaneiro de 2020, procedente da China. Parece ser que, froito da presión que o ser humano exerce sobre a natureza, o virus mutou e saltou ás persoas. Ante a propagación da enfermidade xa coñecida como COVID-19, a Organización Mundial da Saúde —OMS— cualificouna como pandemia global, e inmediatamente comezouse coa investigación para encontrar unha vacina. Nese momento todos nos aferramos á nosa culta sociedade, aos seus valores, e á preparación dos nosos gobernantes e científicos, pensando se toda esta engrenaxe sería o suficientemente robusta e estaría á altura das circunstancias.

Artigos / 24.Nov.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Desde que o ser humano é consciente da súa fraxilidade, o medo foi o seu anxo protector: vólvenos prudentes e, en situacións de risco, axúdanos para poder actuar usando o instinto de conservación en todo o seu amplo espectro. Podemos dicir, sen o máis mínimo temor a equivocarnos, que o medo foi unha peza fundamental para a evolución humana no xogo da supervivencia. No entanto, o capitalismo bestial que sufrimos «en silencio» no último século converteu o medo nun mercado libre. E con «libre» non me refiro a que cada un ten o medo que quere —que tamén—, senón a que o medo se transformou nun produto máis deste brutal capitalismo.

Artigos / 10.Nov.2020
Un artigo para aprender dos erros e acertos do pasado.

Malia os múltiples avisos dos expertos, a crise sanitaria provocada pola pandemia de COVID-19 colleu desprevidos a inmensa maioría dos países do mundo, sen saber moi ben como xestionala. En momentos como este, nos que ningunha orientación sobra, cobra especial importancia volver a vista atrás e revisar a historia.

Artigos / 14.Xul.2020
Un artigo de Tamara González López, historiadora.

Unha das primeiras referencias á gripe de 1918 en medios lucenses data do 24 de maio dese mesmo ano; aínda que, en teoría, xa houbera unha primeira vaga ao inicio da primavera en distintos puntos da xeografía peninsular, incluída Galicia.

Artigos / 06.Xul.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

Hai catro anos que Alberto Núñez Feijoo gañou por maioría as eleccións ao Goberno autonómico galego. Malia que este sería o seu terceiro mandato consecutivo á fronte da Xunta de Galicia, institución que define un concello rural como «aquel que non conta con ningunha zona densamente poboada a nivel de parroquia, segundo a clasificación publicada polo Instituto Galego de Estatística» —IGE, 2016—, e que exclúe desta consideración tan só 13 dos 313 municipios que compoñen a comunidade, non foi ata aquel momento cando o reelixido presidente anunciou aos catro ventos que o período que agora remata sería a «lexislatura do rural».

Artigos / 30.Xuñ.2020
Una opinión de Alarico de Roque, gandeiro.
Fotos: Bea Ramos e Jose Santiso.

Supoñamos que cometo un asasinato, coa premeditación e a paciencia requiridas para organizalo á perfección e que a policía non me pille coas mans na masa. Sigamos confabulando e imaxinemos que, unha vez levado a cabo, todo resultou segundo o previsto. Agora chega o momento máis complicado, o que me permitiría saír indemne dun delito de homicidio —máis que— voluntario: como esconder o cadáver e que ninguén o vexa.

Artigos / 08.Xuñ.2020
Unha opinión de Sabela Zendalla.

Nun momento no que o mundo parece ter toleado con mil e unha medidas de actuación —reais e fakes— fronte ao xa «personaxe do ano», o coronavirus SARS-CoV-2, e no que, mentres uns se pasan de freada en precaución, outros o toman á lixeira e lle restan demasiada importancia, gustaríame realizar unha particular achega neste tema.

Artigos / 19.Mai.2020
Unha opinión de Alarico de Roque, gandeiro.

En Empatizar desde o confinamento contábavos o pouco que esta corentena que estamos vivindo cambia a vida nunha granxa. O certo é que todo segue máis ou menos igual, salvo polo feito de que os profesionais e provedores que nos visitan diariamente, e que ao principio do estado de alarma usaban as máis básicas barreiras para evitar contaxios, agora extreman as medidas de prevención e cúmprenas estritamente. Isto non é unha chamada de atención, pois moitos deles nin sequera contaban con todos os equipos de protección individual —EPI— que eran necesarios, senón, simplemente, unha confirmación de que a xente se vai concienciando cada vez máis do risco que supón a COVID-19 para un mesmo e para a sociedade. Parece que as cifras desta pandemia provocan en nós o afloramento dese sentimento que tanto me gusta mencionar: a empatía.

Entrevistas / 12.Mai.2020
Unha entrevista a José Luís Prieto Varela, Txiki, Transporte Interno e Xestión Auxiliar —TIGA— no Hospital Puerta de Hierro (Madrid).

Un mozo criado no medio rural desprázase á maior área urbana do seu país para traballar no sistema sanitario, onde debe enfrontarse á máis grave pandemia coñecida en séculos cunha enorme escaseza de medios técnicos e humanos. E sen que ninguén estivese preparado nin para a propagación da nova enfermidade nin para a exigüidade de recursos. Con menos sinopse que esta téñense rodado películas en Hollywood; o malo é que estamos ante un caso demasiado real e demasiado común. José Luís Prieto Varela, Txiki —Monterroso, Lugo, 1983—, leva case catro anos traballando como Transporte Interno e Xestión Auxiliar —TIGA— no Hospital Puerta de Hierro, dependente da Consellería de Sanidade da Comunidade de Madrid. Polo seu traballo, estivo en primeirísima liña da fronte contra o coronavirus.