• Español

Reportaxes / 01.Out.2019
Unha reportaxe con Xosé Ramón Rodríguez (Vida de Aldea) e Marta Pané (Can Gel).

Unha vez presentadas as claves para poñer en marcha un proxecto de aproveitamento turístico das explotacións gandeiras, coñezamos agora dous exemplos que xa están funcionando e con indubidable éxito: Vida de Aldea, en Lugo, e Can Gel, en Barcelona. Son dous modelos moi diferentes entre si por tamaño, volume de negocio, tipo de actividades e servizos que ofrecen. O único punto en común é que ambos arrincaron como granxas familiares destinadas á produción de leite en intensivo con vacas frisoas. Logo, como veremos, foron evolucionando a fórmulas de vida e de negocio moi distintas. Podemos aprender das súas experiencias.

Artigos / 01.Out.2019
Un artigo sobre a importancia da agricultura e a gandaría na historia da humanidade.

Atopámonos ás portas da primeira xeración que crecerá sen posuír ningún vínculo familiar co rural, lugar de orixe dos nosos alimentos. Crer que isto non terá maior relevancia no futuro desenvolvemento da sociedade, claramente encamiñado a virar ao redor das grandes cidades, sería un despropósito considerable pero nada novo. O presente non é máis que a colleita de todo o sementado ao longo da historia e, se queremos entendelo, debemos coñecer o pasado para, se é posible, evitar cometer os mesmos erros. Apelamos, pois, á curiosidade e interese do lector, e convidámolo a acompañarnos nunha viaxe pola historia. Un traxecto que, con sorte, nos levará a reflexionar sobre como chegamos a esta situación de abandono e desvalorización de todo o que atinxe ao ámbito rural.

Artigos / 01.Out.2019
Unha crónica veterinaria de Eneko Jetxanoff.

Achegábame a Fonso e a súa aparencia, aceptable na distancia, murchaba paso a paso, a medida que a proximidade me permitía apreciar o implacable paso do tempo no seu rostro. Grosos e profundos sucos raiaban a súa cara. O seu cabelo, negro acibeche dous metros antes, era máis ben unha grotesca masa de febras e tinguidura barata, aplicada en grandes cantidades e sen aclarar, que lle cubría tamén a pel das tempas e parte da fronte. Alcanceino e dispúxenme a estreitar a man que me estendía, escurecida polo barro, os excrementos de vaca resecados e as longuísimas uñas de loito pechado. Sorría cun branquísimo sorriso apontoado por unha funda dental.