• Español

Artigos / 24.Feb.2021
Un relato de Alarico de Roque, gandeiro.

Vai frío e chove, como é habitual en Galiza nas datas do Entroido. O olor dos grelos, as patacas e as carnes salgadas cocéndose ao lume esténdese por toda a casa. Mentres colorea un debuxo sentada detrás da cociña de leña, a nena dille á súa atarefada nai: «Cóntame a historia dos alimenta». Intercambian unha mirada cargada de complicidade. «Outra vez?». Incapaz de negarse ao sorriso de ilusión da súa pequena, a muller ata un pano á cabeza para apartar o pelo da cara e, sen perder de vista as potas, comeza este relato, como unha tradición máis entre os pratos típicos:

Artigos / 17.Feb.2021
Un relato de Alarico de Roque, gandeiro.

Gala non durmiu nada esa noite. A adrenalina vence o sono. Só le e le. Canto máis avanza na lectura, máis a aterroriza todo o ocorrido, e pregúntase como demos foran capaces de crear aquel mundo tan artificial sen que ninguén puidese facer algo para frealos. Marabíllana as imaxes daqueles alimentos, para ela descoñecidos, con descricións de sabores que xamais tivese imaxinado: «Onde está toda a comida da que desfrutaban nas cidades a principios do século xxi?». Agora está tan estandarizada que só se distinguen tres sabores: o da proteína animal, o da vexetal e o dos exclusivos edulcorantes, uns sobres de contido líquido que algúns se poden permitir tomar por enriba de cada comida: «Como chegamos a isto?».

Artigos / 15.Feb.2021
Un relato onírico de Alarico de Roque, gandeiro.

Esta noite apalpei un soño. Volvíame incorpóreo e podía desprazarme a distintos sitios, en tempo e lugar. Tanto vía o Entroido con ollos de neno como o desfrutaba cos meus pequechos; tanto estaba tirando fariña en Viana como correndo diante das formigas en Laza. Cigarróns, peliqueiros e boteiros fundíanse todos na mesma praza ao son do folión e, como se fose o Día da Marmota, o enterro da sardiña nunca chegaba naquel eterno Carnaval.

Artigos / 10.Feb.2021
Un relato de Alarico de Roque, gandeiro.

Gala mantense allea ao mundo exterior mentres imparte a súa clase de historia. Sempre lle gustou a ensinanza, e dáselle moi ben, polo que pon gran paixón no seu traballo. Alí de pé, delgada, pero de constitución forte, mira de fronte os seus alumnos cuns ollos verdes que parecen acenderse ao inicio de cada hora de docencia:

Artigos / 28.Dec.2020
Un relato de Alarico de Roque, gandeiro.

O novo coronavirus chegou a Europa en xaneiro de 2020, procedente da China. Parece ser que, froito da presión que o ser humano exerce sobre a natureza, o virus mutou e saltou ás persoas. Ante a propagación da enfermidade xa coñecida como COVID-19, a Organización Mundial da Saúde —OMS— cualificouna como pandemia global, e inmediatamente comezouse coa investigación para encontrar unha vacina. Nese momento todos nos aferramos á nosa culta sociedade, aos seus valores, e á preparación dos nosos gobernantes e científicos, pensando se toda esta engrenaxe sería o suficientemente robusta e estaría á altura das circunstancias.

Artigos / 09.Xul.2020
Un conto electoral de Alarico de Roque, gandeiro.

A reunión prolongárase máis do previsto. Era a última antes das eleccións e o presidente da Xunta estivera presente para reforzar a súa campaña electoral, pero algúns dos representantes do sector primario non eran fáciles de dobregar, sobre todo os que eran agricultores ou gandeiros de verdade. Eles non entendían o seu proxecto para o rural, que necios!…

Artigos / 24.Feb.2020
Un relato de Alarico de Roque, gandeiro.

Érgome da cama co espertar de quen dorme o que quere, asómome á fiestra, e vexo esa reconfortante néboa que o cobre case todo. Preciosa e fría mañá no alto deste solitario monte, o Pico da Ortiga. Contan os anciáns que, tempo atrás, nesta zona se estendía unha gran reserva natural de flora e fauna coñecida como Parque do Invernadeiro. Hoxe, mires a onde mires, só se ven eucaliptos. Coa idea de plasmar por escrito a historia de como se chegou a esta situación, para que se saiba a verdade, collo un anaco de xabaril que sobrou onte e séntome fronte á miña pantalla de grafeno.

Artigos / 26.Dec.2019
Un relato ambientado no «estado do benestar».

Corría o 24 de decembro de 2019. Xosé, sempre voluntarioso, axudaba a Mari a baixar do coche ao chegar á casa dos pais dela. Xosé, de Terroso, e Mari, de Soutochao —aldeas do municipio de Vilardevós, Ourense—, coñecíanse desde nenos. Dez anos atrás, durante unha escapada á fervenza da Cidadella nunha calorosa tarde de agosto, a súa amizade tornouse atracción e, pouco despois, acabaron no altar. Eses recordos de Xosé quedaban esvaecidos ante a inminente chegada do seu primeiro fillo, xa que Mari estaba próxima a saír de contas.